How I Budget My Monthly Salary – A Realistic Plan for Indian Families

சிறுவயதில் நானும் என் அப்பாவும் ஒரு மழைக் காலை நேரம். நா பள்ளிக்கு போகத்தயாராகும் நேரம். Amma கையால பாட்டில்ல-a பால் ஊத்திட்டு, அப்பா raincoat எடுத்துக்கிட்டு வெளிலேராமா சொல்லிட்டு gate வரைக்கும் நடந்தார்.
மழையில நடக்குற வழியில், அப்பாவோட பாதங்கள் சின்ன சின்ன தடங்கள் வைக்கும். அந்த footprints, amma veetu sapadu madiri. நம்மள சுத்தமா காத்துக்கிற மாதிரி. But every time I looked at appa's face... நான் Ammaயையே பாக்கற மாதிரி ஞாபகம்.
அப்பா – ரொம்ப நேரம் பேசமாட்டார். Amma மாதிரி அக்கறை காட்டமாட்டார். ஆனா அந்த பக்கத்தில நடக்குற feel மட்டும் – சொல்ல முடியாத ஒரு calmness.
நம்ம அப்பா மேல அம்மா இருக்கற மாதிரியே... அடக்கமும், கோபமும், அன்பும் – எல்லாத்தையும் வெளிப்படுத்தாம நம்ம உயிரோட சேர வைச்சிருப்பாரு.
அப்பா என் காலை கொஞ்சம் tight ஆ இருக்கா, பாரேன் சொல்லறதுக்கு முன்னாடியே அவர் அந்த lace loosen பண்ணி adjust பண்ணிட்டாரு.
என் Birthday ல Amma தான் cake வெச்சதெல்லாம் நியாபகம். ஆனா surprise toys வாங்கி gate குள்ள sneak ஆக kuduthathu Appa.
அம்மா மறைந்ததுக்கப்புறம், அப்பா கொஞ்சம் extra care. பசிக்குது என்ன சொல்றதுக்கு முன்னாடியே அவங்க கைல plate.
அந்த ஒரு second – Appa மட்டும் தான் நம்ம Amma போல பாக்க முடியற ஒரே மனிதர் போல தோணுது.
Appa தான் Amma மாதிரி இல்ல – ஆனா Amma இல்லாத இடத்த பாத்துகிட்டுடற strength, silence, and sacrifice, எல்லாமே அவரை Amma மாதிரி ஆக்கிடுச்சு போல.
நான் பெரியவனா ஆனாலும் – அந்த ஒரு குரல், அந்த ஒரு நடைய, அந்த ஒரு look – Amma இன் நீட்சி போல.
Comments
Post a Comment